شاعران زیادی را می‏شناسم که وقتی می‏خواهند در جشنواره‏ای با موضوع دفاع مقدس شرکت کنند، اول به یاد شیمیایی‏ها می‏افتند. نویسندگان زیادی نیز به شیمیایی‏ها به چشم سوژه نگاه می‏کنند. کاش نگاه هنرمندان و نویسندگان همه جانبه بود، اما متأسفانه ایشان به دنبال راحت‏ترین راه برای متأثر کردن مخاطب هستند؛ نتیجه اینکه مشکلات جسمی جانبازان شیمیایی در آثار ادبی و هنری برجسته می‏شود و ممکن است مخاطبین فکر کنند شیمیایی‏ها آدم‏هایی دست و پا بسته، مفلوک و قابل ترحم‏اند.

اما واقعیت این است که جانبازان شیمیایی زندگی‏شان را می‏کنند و با مشکلات جسمی هم کنار آمده‏اند و خیلی از آنها ناراحتی‏شان کمتر از مثلاً دیابتی‏هایی است که درصد قابل توجهی از افراد جامعه را تشکیل می‏دهند.

اگر می‏خواهید تولید محتوا یا خلق هنری مرتکب شوید، لطفاً به فرهنگ جانبازی و شهادت طلبی و اراده‏ی پولادین ایثارگران و جانبازان و دشمن ستیزی و ولایت‏پذیری‏شان بپردازید و اگر هم گاهی مشکلات جسمی را در کنار ویژگی‏های دیگر نشان می‏دهید، یادتان باشد منعکس کنید که شیمیایی‏ها و دیگر جانبازان، اکنون از فعال‏ترین و اثرگذارترین افراد اجتماع هستند.