نامحرمانه

در وبلاگ جدیدم می‌خوانید:« گاهی مایه‌هایی برای بیان هست که جایشان در روایت‌های آسمانی نیست؛ از این رو نامحرمانه به یادداشت‌های پراکنده اختصاص یافته است. یادداشت‌هایی در باب مشاهدات روزمره، ورزش به ویژه فوتبال، فیلم‌هایی که می‌بینیم، سیاست، وبلاگستان و اینترنت، عکس و ... . اگر هم این نوع نوشته‌ها پیش‌تر در چند وبلاگ درج می‌شد ... » برای مطالعه‌ی یادداشت کامل و آشنایی با وبلاگ جدید لطفاً کلیک کنید [نامحرمانه]

امان از پیری

هنوز به چهل سالگی نرسیده، سایه سنگین پیری را حس می‏کنم. همچنان که با گذر عمر انرژی آدمی تحلیل می‏رود و فعالیت‏های اجتماعی‏اش محدود می‏گردد، فعالیت اینترنتی نیز از این قاعده مستثنی نیست. در میان امور، مشاغل و ابتلائات روزمره، تعداد زیادی وبلاگ را نیز اداره می کردم، که از مدت‏ها پیش به این نتیجه رسیده‏ام که توان حفظ و اداره‏ی همه‏ی آنها را ندارم. اکنون تعدادی از وبلاگ‏ها –‏به‏ویژه شناخته شده ها ‏– را تعطیل کرده و به اینجا آمده‏ام. اگر می‏توانستم، یعنی اگر اعتیاد و دلبستگی به وبلاگ‏نویسی درمان داشت، کمی از این حال و هوا کناره می‏گرفتم و وقت بیشتری برای امور مهم‏تر زندگی درنظر می‏گرفتم. نمی‏خواهم بگویم انتقاد به پارسی بلاگ در این دگرگونی نقشی نداشته، اما علت اصلی نبوده است. اگر چه انتقادهای این جانب و لجاجت حضرات باعث شد که در هنگام تعدیل وبلاگ‏ها، ابتدا به سراغ وبلاگ‏هایم در پارسی بلاگ بروم.

اینجا این بدی را دارد که از ارتباط دوستانه با کاربران همدل و همفکر خبری نیست و از تعامل با دوستان - که حالا دیگر بعضی‏شان خیلی هم دوست نیستند – محروم‏ام. اما این خوبی را هم دارد که دغدغه‏ی توجه یا عدم توجه به نظرات، انتقادات و پیشنهاداتم را ندارم. اینجا از سیاست‏گذاری با بوق و کرنا و اعلام برگزیده‏ها خبری نیست. اینجا از منم زدن و باند‏بازی و گروه‏گرایی، آن هم به نام دین، خبری نیست. اینجا به من آن آرامش لازم را می دهد که بمانم و وبلاگ داشته باشم و بسته به حال و حس و وقتم بنویسم.

به جز این بار، دوستان را از به روز شدن خبر نمی‏کنم. آنها که بخواهند و قابل بدانند مراجعه می‏کنند و یا در خبرنامه‏ی وبلاگ ثبت نام می‏نمایند. تا آنجا که بتوانم و یادم باشد، آنها را هم که قابل بدانم، خود در خبرنامه عضو خواهم کرد.

اگر چه عادت ندارم به دوستان تأکید کنم که نظرشان را درج کنند و مهم‏تر از آن عادت ندارم که در ازای هر دیدار و نظر، به بازدید بروم و نظری ثبت کنم و از این پس هم فقط در وبلاگ‏هایی نظر می‏دهم که واقعاً حرفی در باره‏اش داشته باشم؛ اما دلم می‏خواهد این بار نظر بدهید. هم در باره‏ی پناه گرفتنم در اینجا و هم در باره‏ی کمّ و کیف وبلاگ. اگر هم پرسشی داشته باشید به یاری خدا بی‏جواب نخواهد ماند. دعا بفرمایید.